MuSeOa

ItXiTuRa

iKeAkO pOLtsAk iTxiTURa: GuRe HOdEiA hEgAn

iDeoGrAmA

iTxiTuRa ErAiKiTzEn

Fatxada sistema desberdinak tanteatzen gabiltza eta azaleraren tratamendurako bi aplikazio interesgarri aurkitu ditugu.

Lehendabizikoa diafragma batzuk osaturikoa da, sensore batzuen bidez mugimendua sumatzean irekitzen direnak. Gure proiektuaren puntu garrantzitsu bat beteko genuke, hau da, barne/kanpo erlazioa oraindik gehiago portentziatzea. Eraikina bizirik dagoela esan genezake, eta bakoitzak biziarazten duela bere bisitaren arabera, bisita bakoitza originala bakarrik izanik eta gure mugimenduen arabera eraikina eraldatuz.


Bisitari bakoitzak bere museo propioa osatuko luke bere ibilbideekin, erakusketak ikuslearengan zerbait sentiaraziko lukeelarik, eta ikusleak eraikinari ere zerbait sentiaraziko liokeelarik, azken hau eraikinaren azalean antzemanez.





Beste sistema hau berriz, itxiturarekiko guztiz independientea izango litzateke, eta eraikinetik aldenduz ibilbide desberdinak markatzeko ere erabili genezake, azala eraikinetik haratago eramanaz.
Altuera desberdinak har ditzake, eta eraikina nahi den moduan janzteko aukera ematen du, egiturarekiko duen independentziagatik. Jolasteko aukera ematen digu.


Sistema bakoitzaren aportazio positibo eta puntu negatiboak aztertu behar ditugu orain, gure museorari duen kutsu guztia ateratzeko.

HiTzEkIn eRAiKiTzEn

iTxiTUrA LaNtzEn

Itxituraren garapenareko eta
sentsazioekin jolasten jarraituz,
kolore eta tonalidade desberdinetako
plastiko desberdinak plantetatzen ditugu. Eraikinaren barnean, egituraren zirrikitu eta itxituraren zati desberdinen bitartez gure nahien
arabera sentsazio desberdinak sortu
ahal izateko.

mUsEoA kOkAtZeN

mAkEtA bUkAtUtA !!!

Egitura definitzen...

Maketa eta errealitatearen artean desberdintasun nabari bat egongo litzateke, maketa garatzerako orduan entramatu batetan oinarritu gara eta, baina errealitatera joanez oinarrizko egitura bat bermatuko litzateke lehendabizi, arku batzuk, garai bateko kupulen nerbioak gogorarazten dizkigutenak eta ondoren sortuko litzateke egurrezko entramatua zurruntasuna emateko helburuarekin.

Hegan egiten duenaren sentsazioa simulatzen saiatu gara, euskarriak arinak izanik eta goruntz doan heinean bolumena eta esponjositatea hartzen du, garai bateko aldarearen zonaldean ezik, zulo handi bat utzi dugu, horrelako espazio batek tradizioz argitasunarekin harreman estua baitu.

Margo zipriztinak bailiran

Estankotasunaren aurkakotasunean, harturiko lehen erabakia bolumen malgu bat eratzea izan da, forma organikoak izan ditzakeena, malgutasun, irekitasun eta dispertsioaren bidez hirigunea eta zonalde naturala bateratuko dituena.

Programaren zati desberdinak klasifikatzea izan zen hurrengo pausua, mantxa hauek izango duten tamaina edo dentsitatea erabilpenaren eta exigentzi funtzionalen arabera bat edo bestea izango delarik. Gerta daiteke margo mantxa hontako tantaren bat hirigunean bertan sartzea ere.

Orain mantxa honi forma ematen hasteko garaia da, kokapen egoki bat ezartzekoa, eta dispertsioa noruntz, nola eta zergatik emango den pentsatzekoa. Beti ere helburu batekin, museoa ingurune guztian zehar hedatzea, eta herriari begira jartzea hein handi batean, tartean espazio publiko baten sormena proposatuaz guztia komunikatzeko. Komunikazio hau bermatzeko, trafikoaren etetea proposatuko da orubearen zati batetan, besteak beste.

Lehendabiziko saiakerak

Kultur zelulen proposamena Logroñoko alde zaharra berreskuratzeko

Zurezko entramatua eta Andy Goldsworthy artista

Pausu bat aurrera, beste bat atzera, aurrera berriro...

Buelta ugari eman ondoren, hasierako ideietara bueltan goaz berriz ere, lehenago aipaturiko egitura metalikoa baztertuaz, izan ere ez dio gure proiektu ideiari erantzuten nahi dugun moduan, hasieran aurkakoa uste bagenuen ere. Gure helburuak argitzea eta finkatzea izan da lehen pausoa, eta bigarrena hauen arabera egitura mota bat edo beste bat aplikatzea.

Gure nahia zerbait naturala sortzea da. Kanpotik itxura argia, irekia izango du, eta behin eraikinera sartuta iluntasun eta misterio puntu bat eman nahi zaio, kontrastea sortuz. Guzti hau lortzeko sentsazioekin jokatuko dugu, argiztapena asko zainduko da eta eraikinak masa desberdinak har ditzake puntu bakoitzean sortu nahi den sentsazioaren arabera.

Zurezko entramatua izango da hau lortzeko baliabide nagusia, beste hainbat faktore kontutan izanik, argia, soinua...
Zuraren erabilpenak gainera Logroñoko tradizio den mahastien euskarriak ekar ditzake gogora, eta proiektuaren osotasunean kultura bultzatu nahi denez badu bere zentzua.

Andy Goldsworthy-ren lanak interesgarri iruditu zaizkigu, naturako elementuekin jolasten baitu sormenerako.

"Needle Tower" gure proposamenerako inspirazio iturri...

Logroñon kontutan hartzeko moduko zerbait

El arte de células culturales

FRAGMENTO DE PONENCIA PRESENTADA EN EL PRIMER CONGRESO NACIONAL DE ARTE VISUAL

Creo que todos estamos de acuerdo en que hay que humanizar y embellecer los lugares que habitamos, donde trabajamos y vivimos. Para lograrlo tenemos que empezar con nuestra presencia en la sociedad.

Propongo la creación de células culturales a nivel vecinal, utilizando un sistema por manzanas. Las células vecinales tendrán como objetivo entablar la comunicación y, con ello, la socialización de los habitantes, Los especialistas están obligados a estudiar y resolver los problemas de integración, así como a crear módulos de motivación, que no serán inmutables ya que los ejecutantes, en este caso los integrantes de las células, los interpretarán y modificarán conforme a sus necesidades para combatir la contaminación atmosférica, la fealdad y la hostilidad urbana, los problemas alimenticios vitales y espirituales.

Se contará con jardines que nacerán sobre el concreto, las banquetas y las azoteas, con base en estudios de especialistas. Es decir, éstos se encargarán de resolver de manera conveniente la forma de utilizar los espacios de vegetación, su composición estética (textura, color, forma, distribución de los espacios, altura, tamaño, espesor). Los expertos en agronomía estudiarán la tierra que se debería usar, de dónde traerla, los fertilizantes, los sistemas de cultivo y de riego. Según las posibilidades de espacio habrá estanques con peces zootécnicamente cuidados; lugares para criar patos, palomas, gallinas.

Los integrantes de las células participarán en la construcción de todo esto y, además, se encargarán de su cultivo, procurando que sean los niños quienes se interesen en su cuidado, para despertarles el amor a la tierra, a la naturaleza. Todas las escuelas tendrán que aprovechar estos laboratorios vivos para la enseñanza de las ciencias y las humanidades. Cada manzana quedará dotada de jardines, huertas, zoológicos para su propio consumo. Habrá lugares para descansar y otros de reunión, escenarios naturales que podrán ser aprovechados en otras actividades culturales y recreativas.

Para lograr todo esto, y lo que ustedes propongan, se necesitará la participación activa de la Secretaría de Agricultura y Ganadería, de la de Obras Públicas y de Comunicaciones.

EL ARTE DE CELULAS CULTURALES

Roberto Real de León

Revista de Bellas Artes enero/diciembre,1972 nueva época

Secretaria de Educación Publica

Instituto Nacional de Bellas Artes y Literatura

2009 / 2010 kurtsorako helburu, espektatiba, iritziak...

Ez da erraza ditudan helburu edo espektatibak zehazki adieraztea. Ikasten jarraitzea batez ere, beti ere kontrol edo zuzenketa dinamika jarrai batekin. Izan ere, askotan proiektuak asko garatzera heltzen gara eta bapatean atzera botatzen dizkigute, eta ideia berri baten bila abiatzen gara korrika eta presaka zerbait produktiboagoa bilatu nahiean, gure helburu garrantzitsuena ahazten dugularik: proiektu on bat egitea eta hontaz disfrutatzea. Honetarako nahiatezkoa da irakasle eta ikasleen arteko koordinazioa eta lanerako gogoa, eta ikaslea proiektua garatzen doan heinean orientatua sentitzea.


Taldean lan egiteak askotan arazo eta gatazka ugari dakartzan arren, batak bestearengandik asko ikasten dugula uste dut. Besteen lan egiteko modu aproposak ikusi eta geureganatu, puntu negatiboak zuzendu eta gure akatsak onartzeko ere oso baliagarria deritzot. Taldekideen iritziak errespetatu eta aurrera eramaten ikasten da, eta gure ideia propioak zalantzan jartzen ditugu, azken hau bakarrik lan eginda hainbeste gertatzen ez den zerbait izanik. Bakarkako lana ere ez nuke alde batera utziko, batzutan beharrezkoa da, baina askatasun piskat bat eskatuko nuke, binaka lan egin ahal izateko nahi bada...bakoitzak aukera dezala bere lan egiteko moduaren arabera.

Ea ongi hasten garen.